در کتاب من کاوه هستم شخصیت کاوه و شیوه زندگی او در دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی، پیوستن به سپاه پاسداران، آموزش، حفاظت ازبیت امام، اعزام به جبهه غرب، چرایی تشکیل تیپ ویژه شهداء و عملیات‌های انجام شده توسط این تیپ مورد بحث قرار می‌گیرد

بریده‌ای از کتاب من کاوه هستم

آن زمان شایعات بسیار جالبی در مورد «محمود» بر سر زبان‌ها بود که کم و بیش از این طرف و آن طرف به گوش ما هم می رسید. مثلا یکی از بسیجی‌ها که از نیروهای خود تیپ بود، می گفت: «کاوه، عامل نفوذی سپاه توی کوموله بوده.» دیگری می گفت: «کاوه، تا مسئولیت مالی کوموله هم پیش رفته و بعد همه ی پول های کوموله رو برمی داره، چند نفر رو هم میکشه، پول‌ها رو میارہ توی سپاہ …» یادم هست بعضی‌ها قسم هم می خوردند پای حرف های عجیب شان. طرف می گفت: «کاوه اولش کوموله بوده، اما بعد با کوموله حرفش می شه. به خاطر همین، پول های کوموله رو برمی داره، میاد پاسدار می شه.» می گفتم: «آخه رو چه حسابی این حرفو می زنی؟» با جدیت تمام می گفت: «به حضرت عباسی قسم!» حتی یکی از آنها گفت: «من خودم کاوه رو توی لباس کوموله دیدم.»

«کاوه» اسم غلط اندازی بود. در حقیقت بخشی از این شایعات از نام خانوادگی «محمود» نشأت می گرفت که بین کردها بیشتر رواج داشت. بعضی وقت‌ها که همراه دوستان با «کاوه» می نشستیم، به شوخی به او می گفتیم: «محمود! پاشو پول هایی که از کوموله گرفتی رو بردار بیار با هم تقسیم کنیم، تک خور نباش.»