امام (ع) در عصر غیبت همان نقشی را بر عهده دارد که در عصر حضور بر عهده اوست. کنار نهادن امام (ع) از صحنه اجتماعی و پایین آوردن نقش او به دعا برای فراهم آمدن شرایط قیام، مخالف با مبانی امامت است و در تضاد با روایاتی که از احوالات او در عصر غیبت خبر داده اند. امام عصر (ع) همانند پدرانش رهبری حرکت دینی را عهده دار است و ناشناخته بودن او مانع از انجام وظایف امام نیست.